Jest 26 kwietnia. Wyruszam w kierunku Buenos Aires. Do przyjazdu Jennifer i Krzyśka pozostaje dokładnie miesiąc, więc mam sporo czasu. Zjeżdżając w dół z Sierra Cordoba zatrzymuję się na chwilę w San Antonio. Miasteczko urzeka mnie swoim... więcej
Korciło, korciło, aż wykorciło. Nie lubię wprawdzie wspinać się moim samochodem z niezbyt mocnym silnikiem i obciążonym przyczepką po wysokich górach, ale wiadomość, że na szczycie znajduje się Park Narodowy Quebrada del condorito, znany... więcej
Z Cordoby zamierzam przez całą środkową pampę przebić się na północny wschód na pogranicze Argentyny, Brazylii i Paragwaju, do Parku Narodowego Iguazu. Już mam wytyczoną trasę, już prawie wyjeżdżam – a tu nagle dostaję... więcej
Z parku Sierra de las Quijadas wyjeżdżam po dwóch dniach. Dalej kieruję się w kierunku Cordoby. Długo i stosunkowo monotonnie jadę przez pampę drogą 146. Wieczorem dojeżdżam do miasteczka Villa Dolores, zwanego tutaj „Mała Szwabia“, ze... więcej
Znalezienie bramy wjazdowej do parku nie jest łatwe, gdyż oddalona jest o ok. 500 metrów od głównej drogi, a na drodze brak jakichkolwiek oznakowań. W przydróżnym sklepiku zasięgam języka i odjeżdżając kątem oka dostrzegam dwoje młodych... więcej
Wracam tą samą drogą NR7. Mam jeszcze raz możliwość podziwiania przepięknych skalistych szczytów wokół Aconkaguły. W znanej mi już Uspallacie jem obiad, a nocuje w tym samym miejscu co poprzednio, pod posterunkiem policji w Potrerillos.... więcej
Wracamy do Santiago 21-go wieczorem, a mój przyjaciel odlatuje z tego samego lotniska do Polski 24-go rano. Mamy więc jeszcze do dyspozycji dwa dni. Postanawiamy pojechać 100 km na wschód w Andy, gdzie znajdują się baseny z termalnymi, gorącymi... więcej
Na lotnisku przepakowywujemy rzeczy potrzebne na tygodniowy pobyt na Wyspie Wielkanocnej, wsuwamy kolację, szybko śpimy – a rankiem wyłączywszy prąd, zakręciwszy gaz, zabezpieczywszy samochód na wszystkie sposoby, idziemy do terminalu i za... więcej
Drugiego dnia jedziemy autobusem do stolicy. W Santiago de Chile przez pierwsze dwie godziny bardzo dokładnie poznajemy dworzec autobusowy i okolice – a to dlatego, że mylą nam się kierunki świata i zamiast podążać na północ idziemy na... więcej
Jako się rzekło – chilijskie Trójmiasto to nie miejsce, gdzie chcemy spędzić pozostały czas. Rzut oka na mapę i do przewodnika i decydujemy, że jedziemy na południe do Isla Negro. Nie wiem czy to ciche, leżące nad samym oceanem (wbrew... więcej